Het betonblok dat je ziet is nog een restant van een eerste windmolen die ik in de jaren 80 gebouwd heb.
Een stuk van ongeveer 1 meter van de mast werd gebruikt als ankerpunt om de mast op te bevestigen. Aan de zijkant zijn 24 draadstangen (M20) met stevige ijzers aan de buis vastgelast. De ijzeren voetplaat van de mast moet over deze draadstangen schuiven.
Aan de zijkant is een gat voorzien waarlangs de stroom- en signaaldraden voor de sturing langs weggeleidt kunnen worden.
Aan de buis werd een aarding voorzien.
Er zijn verschillende lagen met betonnetten (10mm). Alles op tientallen punten aan mekaar gelast.
Extra ijzers zijn aan deze netten gelast en gaan volledig doorheen de buis.
Waterpas? Tuurlijk!
Rond de buis werd een bekisting aangebracht. In dit gedeelte werd ook beton gegoten en is uiteindelijk het enige zichtbare gedeelte van de fundering.
De PVC buis geleidt de kabels doorheen de beton.
Opzij! Opzij! Opzij!...
Het beton werd met een trilnaald bewerkt om de lucht eruit te drijven en er voor te zorgen dat het beton zich gelijkmatig verdeelt.
With a little help from my friends...
Bekisting verwijderen en een laagje grond erover.